Monte Misone- góry i dwa malownicze jeziora

Monte Misone- góry i dwa malownicze jeziora

Monte Misone to samotny szczyt na północno- zachodnim krańcu jeziora Garda. Leży w paśmie Prealpi Gardesane. „Być może jest mniej znany niż inne góry wokół jeziora ale panorama z jego wierzchołka to wspomnienie, które zapamiętasz na zawsze”. Tak szczyt Monte Misone opisywany jest na stronie Garda Trentino czyli w jednym z włoskich portali turystycznych. Jest tam też wzmianka o tym, że wędrówka będzie wymagała „nieco” wysiłku ale widoki ze szczytu zrekompensują ten trud! Z własnego doświadczenia powiem, że wszystko zgadza się w 100 procentach! Zapraszamy zatem na przechadzkę malowniczymi ścieżkami przez zielone lasy, aby na końcu zachwycić się niezwykłym pejzażem.

Na szlak wyruszyliśmy z parkingu Calino, położonego niedaleko schroniska górskiego Rifugio San Pierto. Dojazd to kilka kilometrów dość krętej i wąskiej drogi, która szybko nabiera wysokości, a co za tym idzie pojawiają się również widoki. Leśny parking jest dobrze oznaczony. Po dotarciu na miejsce, na parkingu nie było nikogo. Spakowaliśmy więc rzeczy i na początek ruszyliśmy do wspomnianego wcześniej schroniska. Prowadziła tam szutrowa droga, którą pracownicy dojeżdżają do obiektu. Dojście zajęło nam jakieś 15 minut.

Z tarasu schroniska rozpościerał się fantastyczny pejzaż na leżące w dole jezioro Garda i otaczające go zewsząd potężne góry, które strzelistymi ścianami opadały bezpośrednio na taflę wody. Spędziliśmy tam kilka minut zachwycając się tym niepowtarzalnym widokiem. Aby wyruszyć w kierunku Monte Misone, szlakiem oznaczonym nr 412 ruszyliśmy z powrotem na parking, na który przyjechaliśmy. Ze schroniska San Pierto na szczyt mieliśmy około 5 km i 3 h marszu.

Widok ze schroniska , w dole jezioro Garda

Minęliśmy auto i leśną drogą wędrowaliśmy przed siebie. Po kilkuset metrach nasz szlak odbił w lewo, a droga zmieniła się w węższą ale jeszcze wygodną ścieżkę. Od tego momentu zaczęliśmy również wspinać się w górę. Póki co bardzo delikatnie. Z każdym krokiem ścieżka stawała się coraz węższa, bardziej kamienista i stroma. Po prawej stronie minęliśmy rozległe osuwiska i od tego momentu zaczęła się porządna wspinaczka i konkretne nabieranie wysokości. Szlak licznymi i ciasnymi zakosami ostro piął się w górę. Na ścieżce znajdowało się sporo drobnych i luźnych kamieni, a więc należy zachować ostrożność podczas zejścia, zwłaszcza gdy jest mokro. Powiem, że złapaliśmy tutaj konkretną zadyszkę i ten właśnie fragment stanowił największe wyzwanie kondycyjne na całej trasie. Plusem było to, że ścieżka znajdowała się w lesie, a co za tym idzie, nie doskwierało nam mocne wiosenne słońce. Pomiędzy drzewami pobłyskiwało w oddali lustro Gardy.

Szlakowskaz i właściwa trasa na Monte Misone

Pierwszy, najbardziej wymagający odcinek trasy

W końcu znaleźliśmy się na przełączce Sella del Castiol ( 1345 m mpm, 1,20 h marszu), gdzie szlak wyraźnie skręcił w prawo i rozpoczęliśmy trawers przez rozległe zbocza Monte Misone. Podejście nieco złagodniało ale i tak cały czas wędrowaliśmy pod górkę. Dukt stał się też szerszy i bardziej wygodny. Po lewej stronie na chwilę w dole pojawiło się malownicze, lazurowe jeziorko Tenno. Pomimo pozbawienia ekspozycji zalecamy podczas wędrówki zachować uważność ponieważ podczas innej wycieczki, po drugiej stronie doliny widzieliśmy jak wysoko zawieszona jest ścieżka trawersująca górę.

Idąc przez liściasty las dotarliśmy do pięknego punktu widokowego, z którego otwiera się piękna panorama na grupy Presanella i Brenta. Spędziliśmy tam chwilę podziwiając widoki, po czym krótkim zejściem ruszyliśmy w kierunku Malga Misone. Jest to rozległa i również bardzo widokowa polana. Znajduje się na niej niewielki budynek gospodarczy więc w sezonie wypasane są tam owce i krowy. Przed wejściem na łąkę znajduje się informacja o konieczności trzymania psa na smyczy ze względu na zwierzęta gospodarskie i psy psterskie.

Według znaków na szczycie powinniśmy być za 40 minut. Po krótkim podejściu łąkami skręciliśmy w prawo i na chwilę schowaliśmy się w bukowo-świerkowym lesie. Doszliśmy do miejsca gdzie nasz szlak skręcił ostro w lewo i idąc z psem zalecamy ten wariant. Niestety skusiły nas znaki kierujące na Sentiero Panoramico, szybko jednak stamtąd zawróciliśmy ponieważ ścieżka była bardzo wąska i eksponowana. Dodatkowo wymagała użycia rąk do wspinaczki. Będąc z powrotem na właściwym szlaku pokonaliśmy łatwy odcinek trawersujący zbocze. Roślinność była już raczej rzadka i rachityczna. Szlak wykonał kolejny zwrot tym razem w prawo i pokonując ostatni trawers przez rozległe łąki dotarliśmy na szczyt.

Wierzchołek jest płaski i rozłożysty. Ze szczytu Monte Misone rozciąga się zjawiskowy widok! Widać północną część jeziora Garda, Masyw Monte Baldo, bliżej widać szczyt Cima d’Oro , Dis del Torta i Monte Stivo. Widoczne są również Monte Bondone, Dolomity Brenta, Presanella i Caré Alto. Przy dobrej przejrzystości dopatrzeć się można ścian Marmolady i Palę di San Martino. W skrócie: panorama 360 stopni.

Na szczycie spędziliśmy około pół godziny delektując się otaczającymi nas pejzażami. Dodam, że byliśmy cały czas sami. Wracaliśmy tą samą drogą. Szło się już zdecydowanie lżej bo w dół! Oczywiście wszystko do czasu, ponieważ strome zejście z przełączki dało popalić tak samo jak i ranne podejście.